This bottle is not a pretty sight...

...και ποιός σου είπε οτι αποφάσισα!
Παίρνεις φόρα και πετάς ό.τι φλυαρεί τη σκέψη σου?
Πάλι εσένα σκέφτεσαι...όλα για σένα...όλα εσύ...
Εμένα πότε θα με βάλεις σε μια ξεχωριστή κορνίζα? Μια απλή χάρτινη κορνίζα...οτιδήποτε που μπορεί να κεντράρει μια εικόνα...
Δεν με νοιάζει αν με κρεμάσεις...αν με κοιτάς όταν θα σου λείπω...αν με στραβώνεις όταν νευριάζεις...Δεν με νοιάζει...
Και ξέρεις ποιός μου το μαθε αυτό? Κάποιος απο τα παλιά...

Κάποιος που, όταν άρχισα να βγάζω ρίζες, τον ξέχασα κάπου. Νομίζω, του είπα ψέματα...ναι...αλήθεια!
Γιατί ήταν δάσκαλος ο αδιάφορος ...κι αυτό θα τον έκανε περήφανο.
Να τον παρατήσω στο πουθενά και να σκέφτεται με καμάρι το δημιούργημά του.
"Δεν την ένοιαξε εν τέλει ρε...προχωρά μπροστά!"
Και τότε θα με αγαπούσε ακόμα πιο πολύ ή θα αγαπούσε τον εαυτό του ακόμα πιο πολύ, που θα με σκεφτόταν, χαρούμενη και με μάτια κάποιας μόνο με παρόν...

Και τώρα η σειρά σου. Mε αφαιρείς απο σκέψεις, εικόνες κι όνειρα. Aναρωτιέσαι...Τί αναρωτιέσαι?
Οταν, στο πάτωμα παρακαλούσα να με δεις και δεν μπορούσες. Τώρα, που είμαι στα σκαλιά, μου ζητάς...
Αλλά ακόμα και τώρα, πάλι εσύ! Οχι εγώ. Η δική σου θέληση!
Δεν με ακούς πια. Δεν θες να ακούς. Μη λες οτι από μόνη μου σιωπώ...

Επιστροφή σε Απουσία...

Λυγίζω...και μη με ρωτάς γιατί γαμώτο...πλησίασέ με...πάρε με αγκαλιά...νανούρισέ με...

Πόσο μου λείπει όλο αυτό...


"Δέσου με κάποιον, τόσο ώστε να μπορείς να τον αφήσεις μέσα σε 13 δευτερόλεπτα"
Η φάρα μου είναι ζώο αγέλης...με πολλές απαιτήσεις χωροχρόνου...
Δύσκολη φάρα. Δύσκολη, να την προσεγγίσεις. Δύσκολη, να την νοιώσεις...
Ακόμα πιο δύσκολη, να νοιώσει εκείνη κάτι για σένα...


Ζώο αγέλης...με χωροχρόνους...
...και ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι...οτι δεν θα σταματήσω ποτέ...
...και ο μοναδικός ίσως ορισμός του εαυτού μου είναι...οτι δεν θα σταματήσω ποτέ...


Είμαι στον χωροχρόνο μου...

...κι όταν νοιώθω να έρχεσαι, γελώ...

...άλλος ένας της αγέλης μου...

Αλλά...

Είμαι πάντα λάθος!