Dreaming a lighthouse...

.no name day.

Her green plastic watering can

For her fake Chinese rubber plant
In the fake plastic earth.
That she bought from a rubber man
In a town full of rubber plans
To get rid of itself.
It wears her out, it wears her out
It wears her out, it wears her out.

She lives with a broken man
A cracked polystyrene man
Who just crumbles and burns.
He used to do surgery
For girls in the eighties
But gravity always wins.
And it wears him out, it wears him out
It wears him out, it wears ...ut.

She looks like the real thing
She tastes like the real thing
My fake plastic love.
But I can't help the feeling
I could blow through the ceiling
If I just turn and run.
And it wears me out, it wears me out
It wears me out, it wears me out.

And if I could be who you wanted
If I could be who you wanted
All the time, all the time.
Oh, oh.

http://www.youtube.com/watch?v=pKd06s1LNik

Oceans of time...

There are no promises I keep

This bottle is not a pretty sight...

...και ποιός σου είπε οτι αποφάσισα!
Παίρνεις φόρα και πετάς ό.τι φλυαρεί τη σκέψη σου?
Πάλι εσένα σκέφτεσαι...όλα για σένα...όλα εσύ...
Εμένα πότε θα με βάλεις σε μια ξεχωριστή κορνίζα? Μια απλή χάρτινη κορνίζα...οτιδήποτε που μπορεί να κεντράρει μια εικόνα...
Δεν με νοιάζει αν με κρεμάσεις...αν με κοιτάς όταν θα σου λείπω...αν με στραβώνεις όταν νευριάζεις...Δεν με νοιάζει...
Και ξέρεις ποιός μου το μαθε αυτό? Κάποιος απο τα παλιά...

Κάποιος που, όταν άρχισα να βγάζω ρίζες, τον ξέχασα κάπου. Νομίζω, του είπα ψέματα...ναι...αλήθεια!
Γιατί ήταν δάσκαλος ο αδιάφορος ...κι αυτό θα τον έκανε περήφανο.
Να τον παρατήσω στο πουθενά και να σκέφτεται με καμάρι το δημιούργημά του.
"Δεν την ένοιαξε εν τέλει ρε...προχωρά μπροστά!"
Και τότε θα με αγαπούσε ακόμα πιο πολύ ή θα αγαπούσε τον εαυτό του ακόμα πιο πολύ, που θα με σκεφτόταν, χαρούμενη και με μάτια κάποιας μόνο με παρόν...

Και τώρα η σειρά σου. Mε αφαιρείς απο σκέψεις, εικόνες κι όνειρα. Aναρωτιέσαι...Τί αναρωτιέσαι?
Οταν, στο πάτωμα παρακαλούσα να με δεις και δεν μπορούσες. Τώρα, που είμαι στα σκαλιά, μου ζητάς...
Αλλά ακόμα και τώρα, πάλι εσύ! Οχι εγώ. Η δική σου θέληση!
Δεν με ακούς πια. Δεν θες να ακούς. Μη λες οτι από μόνη μου σιωπώ...

Επιστροφή σε Απουσία...

Λυγίζω...και μη με ρωτάς γιατί γαμώτο...πλησίασέ με...πάρε με αγκαλιά...νανούρισέ με...

Πόσο μου λείπει όλο αυτό...


"Δέσου με κάποιον, τόσο ώστε να μπορείς να τον αφήσεις μέσα σε 13 δευτερόλεπτα"
Η φάρα μου είναι ζώο αγέλης...με πολλές απαιτήσεις χωροχρόνου...
Δύσκολη φάρα. Δύσκολη, να την προσεγγίσεις. Δύσκολη, να την νοιώσεις...
Ακόμα πιο δύσκολη, να νοιώσει εκείνη κάτι για σένα...


Ζώο αγέλης...με χωροχρόνους...
...και ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι...οτι δεν θα σταματήσω ποτέ...
...και ο μοναδικός ίσως ορισμός του εαυτού μου είναι...οτι δεν θα σταματήσω ποτέ...


Είμαι στον χωροχρόνο μου...

...κι όταν νοιώθω να έρχεσαι, γελώ...

...άλλος ένας της αγέλης μου...

Αλλά...

Είμαι πάντα λάθος!

Heart beat

dReams In black oN white

...I know all the wrong words...