Απιστία...ολέ!

Λοιπόν, ταραταταμμμ...και μπαίνει Απροκάλυπτα η Ακατανόητη Αναλύοντας την Απιστία.
...κι επειδή παρασύρομαι εύκολα και θα βγω (σίγουρα) απο το θέμα που έχει ήδη συζητηθεί...το κάνω ξεχωριστό πόστ!

Απιστία...στερητικό 'α' και πίστη. Πίστη σε τί όμως?
Πίστη στο συναίσθημα?
Πίστη σε κάθε είδους ερωτικής φύσεως εκδήλωση...είτε αυτή περιέχει απλά φλερτ, σενάρια του μυαλού, οφθαλμόλουτρα, σεξ?
Πίστη στην απόφαση "είμαστε μαζί" - να, αφου το γράφουν και τα χαρτιά με τις υπογραφές μας?

Υπάρχει άνθρωπος που δεν υπήρξε ή δεν θα ξαναυπάρξει στη ζωή του άπιστος, με βάση όλα τα παραπάνω?
Αν ναι, κι αν όλο αυτό του βγαίνει δίχως να προσπαθεί να περιορίσει τον εαυτό του με νύχια και με δόντια, τότε του βγάζω το καπέλο και τον αποκαλώ...Εξωγήινο. :)

Οι περισσότεροι - για να μην πω όλοι - ορίζουμε την απιστία με την συνουσία με οποιονδήποτε άλλο άτομο, εκτός του συντρόφου...
( Απορία: απιστία στην φιλία δηλαδή τί σημαίνει? Η μήπως δεν υπάρχει? Η μήπως είναι η πιο βασική που πρέπει να οριστεί σε οποιαδήποτε σχέση? )

Αφού λοιπον, η απιστία συνδέεται κυρίως άμεσα με το σεξ...το παίρνω απο την ανάποδη και ρωτώ:
Είναι η συνουσία η καλύτερη και η μοναδική απόδειξη της αγάπης κι έχει τόσο μεγάλη αξία ώστε να υπάρχει μια ολόκληρη λέξη για την μη τήρησή της όπως πρέπει?

Διότι, συγνώμη κιόλας, αλλά...

...αν είναι η καλύτερη - ζήτω που καήκαμε - μπορώ να πω οτι πλέον είναι και η πιο εύκολη απόδειξη στον κόσμο - αγαπάτε αλλήλους κι ένα μεγάλο κρεβάτι όλοι -

...και αν είναι η μοναδική - ζήτω και ξανακαήκαμε - είναι η πιο δύσκολη απόδειξη στον κόσμο αν είναι να την περιορίσεις σε ένα και μόνο άτομο...αφού δεν σε γεμίζει τίποτα άλλο - είναι μοναδική είπαμε - για να παραμείνεις...χμμ...πιστός.

Κι έρχεται και η άποψη, οτι το σώμα του ο καθείς το κάνει ό.τι θέλει...και η σεξουαλική πράξη είναι μια ανάγκη...σαν την ούρηση ένα πράμα. Δεκτό, απλά στην ούρηση δεν παίζει και πολύ συναισθηματισμός - στο σεξ μπορεί να υπάρξει, μπορεί και όχι - , αλλά ούτε κάποια αναπαραγωγική λειτουργία, τόσο δυνατή που να μπορεί να περάσει (ελπίζουμε) τη σχέση στο επίπεδο της οικογένειας....

Τί θέλει να πει ο ποιητής? Χε, ως Ακατανόητη, έχω την τέλεια δικαιολογία. :p
...και προχωρώ το "Παρασκέφτομαι και γράφω"

Τα ένστικτα πάντα θα βράζουν...λίγο περισσότερο...λίγο λιγότερο...
Το όμορφο και ομορφότερο πάντα θα υπάρχει γύρω μας...λίγο συχνότερα...λίγο αραιώτερα...
Το σώμα πάντα θα αντιδρά...εγκεφαλικά και μη...
Για μένα, η πίστη όπως υπάρχει σαν λέξη, μπορεί να είναι απλά ένα ωραίο περιτύλιγμα με πρέπει και μη και μηδέν περιεχόμενο - το οποίο έχει γίνει πιο "ευέλικτο" για τις γυναίκες πια, σε σχέση με παλιότερα - διότι ως ζώα είμαστε παρορμητικά και χρειαζόμαστε κάτι να μας τραβά τα γκέμια. Σιγοντάρει και η λογική κάποιες φορές, και μπαίνει το φρένο που φέρνει την λεγόμενη ...Ισορροπία.

Το θέμα όμως είναι, όταν η "πίστη" ταυτίζεται με την "ηθική". Πολύ "τζιζ" λέξη...
Το τί είναι ηθικό για μένα, ίσως να μην είναι για σένα...και το τί είναι ηθικό για μένα μέσα απο τη σχέση μου με σένα, ίσως να μην είναι ίδιο με την προσωπική μου ηθική...
Πόσο θεϊκά εύπλαστες έννοιες...

Με καταλαβαίνεις?! Μπα, ε...

Διότι, αν καρδούλα μου, δεν μιλήσεις, μάθεις τον άνθρωπό σου να δεις σε τί είναι κι αυτός "πιστός", ποια γαμημένη ισορροπία να βρεις στη σχέση? Μόνο με τον εαυτό σου θα ισορροπήσεις...κι αυτός απο μόνος του θα προχωρήσει μετά απο λίγο...

Θα μου πεις...αν το συζητήσεις, θα προκαλέσεις αμφιβολίες...θα ταράξεις τα νερά...θα...!
Οπα, αλλά όποιος θέλει να παίξει κρυφτούλι, δεν θα ζητάει και τα σπασμένα μετά...
Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπιούνται τόσο πολύ, που όμως οι πεποιθήσεις τους χωρίζουν...αλλά τουλάχιστον είναι ξεκάθαροι απέναντι στον εαυτό τους και στον άλλον...

Και κλείνω το τρελό μου συνοθύλλευμα ιδεών με...
Δεν πιστεύω στην απιστία...παρα μόνο στην Αλλη ηθική, την Αγνοια και την Αδιαφορία!
ΤΕΛΟΣ :)