Memory Box

Αρκεί κάτι...ένα κάτι μικρό και ξαναζω κομμάτια του χθες.
Eπαναφέρω εικόνες και συναισθήματα σαν να τα έζησα στο τώρα μου.
Απο μικρή...πριν πέσω για στην αγκαλιά του Μορφέα, έφτιαχνα ιστορίες και με "προκαλούσα". Σα να ήθελα να κατευθύνω το όνειρο, ή να πειραματιστώ με το συναίσθημα...Εικόνες, πολλές εικόνες και μια κρυμμένη μαγεία που σε εκτοξεύει στο χρόνο και βλέπεις το ίδιο μέρος με μάτια διαφορετικά.

Το σπίτι της γιαγιάς και του παππού...ήταν από τις πρώτες "ανακαλύψεις".
Και τώρα οι αναμνήσεις...οι συνήθειες...τα θέλω...ξετυλίγονται σαν κουβάράκι, που φτιάχνει ένα πανέμορφο παιδικό μονοπάτι...

Οι πόρτες-πλακωτό-φεύγα του παππού, τα άπειρα χαρτιά με ζωγραφιές απο μίκυ μάους, παιδικά ποιήματα, ένα λαστιχάκι περασμένο σε δυο καρέκλες - έπαιζα μόνη σαν τις γάτες -, την τρέλα να σκαλίζω τα χώματα απο τα παρτέρια και να φτιάχνω καναλάκια μεταφέροντας κουβάδες νερό, τα σουβλάκια απο μυρμήγκια, το παγωτό με το γλυκό βύσσινο της γιαγιάς, τα σαλιγκάρια παντού στα χέρια, τα πλάθω-κουλουράκια, τα τεράστια φύλλα απλωμένα στο τραπέζι για τις πίτες, το χειμωνιάτικο δωμάτιο και το ξύλινο σκαμπουδάκι μπροστά απο μια τηλεόραση με ένα δοχείο παξιμάδια βοσσινάκη αγκαλιά και πολύ μα πολυυύ κεφαλοτύρι, η μεσημεριανή μπύρα στο ποτηράκι, η βανίλια υποβρύχιο, ένα ντουλάπι με καλούδια που λάτρευα να ανοίγω για να πάρω μια τζούρα - χαρακτηριστική μυρωδιά που μένει ακόμα, το πλυσταριό με τον αργαλειό, η αποθήκη με όλα τα λογής λαχανικά...γλυκά... πίτες, τα σκοτεινά πάνω δωμάτια γεμάτα υγρασία - πίστευα οτι "κρύβουν" κάτι και κρατούσα την αναπνοή μου μην και δεν ακούσω τους "ήχους", η σκάλα με τις ντομάτες και τα κρεμμύδια που έτριζε και γινόμουν λούης, η μικρή κόκκινοκίτρινη φυσαρμόνικα που την κρύβανε μέσα στα συρτάρια με τα πανιά και τις πετσέτες - περίεργο ψαχουλευτήρι, η τρύπα στο βαρέλι με τις τριανταφυλλιές απο το ποδήλατό- τρελή οδηγός απο τότε, το απωθημένο του διπλανού γυμνού κτιρίου που ήθελα να σκαρφαλώσω να το κάνω κρυψώνα, τα σαλαμίδια στους τοίχους, το πρώτο περήφανο βρακάκι - όχι πια μπειμπιλίνοοοο - που ηρωικά φώναζα στον πατέρα, η αποκάλυψη του τσιγάρου, ο επιτάφιος, οι παρελάσεις, οι πελαργοί του καμπαναριού, το σκαρφάλωμα των κεραμιδιών, οι μπριζόλες στο τζάκι, η ευαίσθητη γαρδένια, η ψάθινη σκούπα - ανάμεσα απο τα πόδια μια μικρή ξυπόλητη έπαιζε με τα νερά της βεράντας, το κρεμαστό ημερολόγιο με τις συνταγές και τις παροιμίες, τα αυγά μάτια με βούτυρο, ο ελληνικός καφές στο πιατάκι, το δάχτυλο στο τσιπουράκι, οι παστίλιες μέντα, οι θεόμαυρες πατούσες, οι γάτες τις γειτονιάς, ο μεγάλος μαρμάρινος νεροχύτης, ο μπουχαρής της κουζίνας, ο πλάστης σαμουράι, η τραγιάσκα του παππού, οι ασήκωτες κουβέρτες της γιαγιάς...και πόσα μα πόσα ακόμα...

Βάζει κρύο...καιρός για χουχουλιάσματα...και η μυρωδιά της "ζέστΑς" και του φρεσκομαγειρεμένου φαγητού με πάει στο τότε...
Ισως να πιστέψω οτι είναι Χριστούγεννα και να ψάξω κάτω απο το δέντρο μου το βράδυ...
Ισως να θέλω να αρχίσω να βάζω δώρα για άλλους...
Ισως οι προτεραιότητες συναγωνίζονται ποιά θα βγει πρώτη...