Fade Into Them

Και όσο μεγαλώνουμε, παρουσιάζονται σαν πίδακες οι "άλλες" βάσεις...καθώς τρίβεται και ψήνεται το προσωπικό μας λυχνάρι...και τσουπ...εμφανίζεται ο άνεμος της ευχής! Μόνο που στην περίπτωσή μας, είναι το Οσα-Παίρνει-Το-Ανεμοβρόχι, αφού... είτε εμφανιστεί με παπιγιόν, είτε με γραβάτα, είτε γυμνόστηθος με παντόφλα διχάλα και σωβρακοφανέλα Μινέρβα εποχής του '60...ξέρουμε τί γίνεται και τί πρόκειται...κι απλά μας είναι ανώμαλα οικείο κι αποδεκτό!
Κι αυτό είναι που προβληματίζει...

Βάσεις...απο αυτές που παλιότερα είτε δεν αποδεχόσουν, είτε δεν σε άγγιζαν, είτε δεν ήταν του στυλ σου, της ηθικής σου...δεν υπήρχαν καν...στις πράξεις της μαμάς σου, στο βλέμμα του μπαμπά σου, στο κήπο με τις γαρδένιες της γιαγιάς σου, στο φεύγα-πόρτες του παππού σου...Ούτε καν στο κρυμμένο ντουλάπι με τις βανίλιες, τα καρύδια και το αμαρτωλό λικέρ κερασό...

Κι έχει ο θεός και οι βοηθοί του μια λίστα κατεβατό, να'χεις να τη διαβάζεις στον παράδεισο, γραμμένη σε πάπυρο και ρολαρισμένη σε χοντρό χαρτόνι απο χαρτί κουζίνας...Μην σου μπλέκεται και στα πόδια, αλλά να μπορείς να την μεταφέρεις και στο αποχωρητήριο...για τις δύσκολες ώρες!

Λίστα...με νερομπογιές βαμμένη, για να ξημερώσει η μέρα που θα θες να την στραβώσεις... μουντζουρώσεις...κι ίσως να λερώσεις και κανα κούτελο...Αυτό έλεγες τη στιγμή που μιλούσες στον καθρέφτη: "Οι άλλοι ζουν για το καθαρό τους. Αλλά, εγώ ζω για να το δω πώς είναι και... 'αλλιώς'..."

Υπάρχουν εκείνοι που ξυπνούν και ξεκινούν τα πρωινά τους με τον ίδιο τρόπο...για να μην στραβώσει η μέρα...να μην κοιμηθούν στο τραμ...να μην αλλοιθωρίσουν στο ραντεβού...να μην μιλήσουν άσχημα...να μην είναι τσαλακωμένοι...Και άλλοι, που παίρνουν ένα ζευγάρι γυαλιά και περιμένουν την έκπληξη...όταν ξεκολλήσει το μάτι απο τον σοβά του ονείρου και το στόμα πάψει να ξεσαγονιάζεται.
Η έκπληξη που για σήμερα στο μενού θα μπορούσε να λέει:
"Ελλιπής προστασία UvA UvB. Τέλεια εφαρμογή αρνητικού φίλτρου σε καταστάσεις έντονα...αδύνατες, απροσπέλαστες, απαγορευμένες, εθιστικές, παθιάρικες..."

Χμμ...και γιατί όλο αυτό το λογύδριο, γραμμένο στη μέση της μέρας, από το γραφείο της δουλειάς, σε τέτοιο ύφος και...ύφος!?

Γιατί αρχίζω να πασαλείβομαι και να κάνω μίξεις...
Το κούτελο το κανα μπλε, για να πηγαίνει με τα μελλοντικά μου θαλασσοματομπούκαλα...
Την μύτη πορτοκαλί, γιατί μ'έχουν πιάσει και τα ναζιάρικά μου...
Στα μάγουλα έβαλα μπορδοροδοκόκκινοσκατουλί λόγω ήλιοφάνειας
Τα χείλη τ'άφησα φυσικά, με λίγο βαζελίνη...αφού θα σκάσουν απο την αλμύρα...
Τα μάτια, άστα...βλέπουν ό.τι θέλουν άλλωστε...
...και τα μαλλιά...αλλάζουν με την διάθεση του καιρού!

...και γιατί "λιώνω"...
Λιώνω με τον τρόπο που κινούνται στον χώρο... λυγίζουν...τεντώνονται... αγγίζουν... περιμένουν...νευριάζουν...
Αυτά τα χέρια...χέρια μαχαίρια!
Αμα αγγίξεις...άνοιξες το κουτάκι με το σπορ της αφηρημένης τέχνης!
Κι αυτή την περίοδο, τα φρένα μου είναι σπασμένα!