Θα μου πεις...εποχή είναι! Κι εφόσον το εδώ με το εκεί δεν είναι δα και τόσο μακρυά...θα πρεπε να ναι το ίδιο!
Να όμως που δεν είναι...
Για αυτό και ο τόπος αδειάζει...για να γεμίσει εκεί ...που υπάρχει ήλιος, θάλασσα, φραπέδες, μοχίτος, τσίπουρα, χταποδάκια, σαλάτες, σούβλες...
Και το δέρμα έχει διψάσει πολυ...για χρώμα...ιδρώτα...νερό κι αλάτι...φροντίδα μανούλας...κι αγκαλιές αγαπημενων...
Κάμποσοι νοματαίοι το λεπον, ξεκινούν με αεροπλάνα για να βρεθούν όλα μαζί τρελαμένα
...κάπου βόρεια...με θάλασσα...
και τον Αη Γιώργη να μας φυλάει σαν μικρή οικογένεια.
Θα ξεχαστούμε και θα ξεχάσουμε...
...και θα συνεχίσουμε με βαρκούλα για μαγικά νησιά με φάρους και ξωκλήσια...
...και αργότερα, καθώς θα διαβαίνουμε προς το νότο...προς στην πόλη που αγαπούμε και μισούμε...θα πιούμε έναν καφέ...ίσως και δύο...
...να στάξει μια στάλα στο στόμα...μέχρι το ταχύπλοο της καρδιάς να σαλπάρει για εδώ...
...θα το ζήσουμε όπως έρθει κι όπως βγει...
...και μερικοί θα συνεχίσουν το ταξίδι χωριστά...
για λίγο πιο ανατολικά να μασήσουνε μαστίχες...
για να ανακαλύψουν σπίτια νερού και πάρτυ...
για λίγο πιο βόρεια να απλώσουν το χίπικο στυλ τους...
για λίγο περισσότερο μητρική αγάπη κι έρωτα...
για λίγο περισσότερο θεό μαζί τους και πάλι...
για να ανέβουνε γιοφύρια των παιδικών τους χρόνων...
για να βρούν τον ρομαντισμό της άγριας φύσης...
για να μοιραστούν μοναχικές στιγμές με φίλους...
για να ξαναζήσουν φοιτητές...
...και γεμάτοι...φουσκωμένοι απο γεύση...χρώμα...αγάπη...ζεστασιά...παιδική ανεμελιά...
να γυρίσουν...
Eκεί, που όλες αυτές εικόνες ήταν η αρχή, η λαχτάρα...το αντίστροφο ανυπόμονο τικ τακ της σκέψης τους...
Στο κανάλι πουγεμίζει και στερεύει και γεμίζει και...
Καλό μας καλοκαίρι... :-)
No comments:
Post a Comment